پاسخ به سوالی که به عنوان تیتر این مطلب انتخاب شده مسلما "نه"است. اینکه آیا چنین رفتارهائی، از سوی برخی دیپلماتهای جمهوری اسلامی طبیعی است؟ تا حدودی
و نهایتا اینکه آیا وزارت خارجه صلاحیت خود را برای جذب کادر این وزارت خانه از دست داه است؟ پاسخ به این سوال اما به صورت واضح "بله" است.
به نظر می رسد این وزارتخانه از1مشکل هویتی و 2مشکل شکلی رنج میبرد، مشکل هویتی آن، روح حاکم بر این وزارتخانه و مشکل شکلی آن یکی نوع جذب کارمندها و دیپلماتها و دیگری نحوه نظارت بر ایشان است.
حمایت از مظلومین و مستضعفین جهان و گروه های آزادی بخش٬یکی از اصول قانون جمهوری اسلامی ایران است و تخطی از آن نه تنها عقب نشینی از اصول ناب انقلابی و اسلامی است بلکه قانونا نیز زیر پاگذاشتن مرّ قانون است.
جمهوری اسلامی بخواهد یا نخواهد چشم بسیاری از مسلمانان تحت ستم از شیعه تا سنی٬از سواحل مدیترانه گرفته تا اقیانوس هند و دریای آندامان در شرق آسیا به حمایت های جمهوری اسلامی است.
وزارت امور خارجه هرکشوری بخشی از دستگاه دیپلماسی و مجری سیاستهای رسمی کشورها است٬از جمله در جمهوری اسلامی ایران.
واقعیت آن است که "مواضع وزارت امور خارجه" در قبال تحولات بیداری اسلامی نه تنها در حد و اندازه نام انقلاب اسلامی نیست بلکه با نگاهی گذرا و مقایسه وزارت امور خارجه کشورمان با کشوری ذره ای مثل قطر و یا کشوری سکولار مثل ترکیه در می یابیم که ما در راستای دست یابی آرمان ها و اهداف انسانی و اسلامی کشورمان انفعالی عمل کرده ایم.
ذکر این نکته ضروری است که پایداری در اصول اساسی و آرمان های عمده جمهوری اسلامی با غوغاسالاری و دشمن تراشی متفاوت است اما متاسفانه در روح عمده مقامات و دیپلماتهای دیپلمات های جمهوری اسلامی نوعی محافظه کاری ذاتی وجود دارد که دفاع از ارزشهای انقلاب و حمایت از ازرشهای اسلامی و انقلابی و انسانی را با تندروی و موضع گیری غیر عقلانی اشتباه گرفته اند.
این مسائل با موضع گیری های وزارت امورخارجه و بیانات سخنگوی وزارت امور خارجه مان در در مقابل حوادثی همچون
سرکوب شیعیان آذربایجان
قلع و قمع شیعیان بحرین
اعدام هموطنانمان در عربستان سعودی
قتل مروه شربینی در دادگاه آلمان
کشتار شیعیان پاراچنار
کاریکاتورهای موهون علیه پیامبر اسلام حضرت محمد(ص)
کشتار مسلمانان چین
ادعای ارضی امارات متحده عربی علیه جزایر سه گانه
کشتار زیدی های یمن توسط رژیم علی عبدالله صالح
زندانی شدن و اعتصاب غذای عبدالهادی خواجه
و....کاملا مشهود است.
از جمله مواضع اخیر انفعالی دیگر وزارت امورخارجه باید به مساله آیت الله النمر اشاره کرد
اگر انفعال در مقابل امارات متحده عربی با مسائل اقتصادی و تجاری توجیه میشود٬معلوم نیست سکوت و انفعال وزارت امورخارجه در مقابل جنایات سعودی علیه شیعیان عربستان و ضرب و شتم و دستگیر کردن آیت الله النمر با چه توجیهی صورت میپذیرد.
در روزهائی که موج بیداری اسلامی در بسیاری از حکومت های وابسته به غرب را در منطقه ساقط نموده و با چالش همراه ساخته است و ژئوپولتیک مقاومت در منطقه در حال قدرت گیری است٬موضع گیری های ضعیف وزارت امور خارجه کشورمان به هیچ وجه در شان جمهوری اسلامی نیست.با این موضع گیری ها بسیاری از فرصتهائی که سالها برای آن سختی کشیده و منتظر آن بوده ایم از دست می روند.
با این وضعیت باید منتظر بود که ۲هفته پس از شهادت احتمالی آیت الله النمر سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان با یک اظهار تاسف و نگرانی ساده و احتمالا یک بیانه دو سطری از کنار این جنایت بگذرد.
هیچ بعید نیست!
علم پیر خمین به زمین می ماند مگر ما مرده باشیم