سوریه؛مدل پنجم؟

بررسی مدل های تونس٬مصر٬لیبی و یمن

 

الگوی سوم که غرب به دنبال نوعی "انتقام" در خلال اجرای آن علیه حکومت ِ هدف است و به دردناکترین مدل برای حکام مشهور است، الگوی لیبی می باشد(Libyan model)در این الگو ارتش و نیروهای نظامی به صورت جدی و کامل از حکومت جدا نمیشوند، درگیری های داخلی حالت فر سایشی پیدا می کند و تحولات به سرعت جنبه بین المللی می یابند در این مدل سعی میشود گستره درگیری ها از پایتخت فراتر رود و تمامی مناطق کشور را درگیر نماید.

تشکیل گروه اپوزیسیون سیاسی – نظامی و اعطای مشروعیت جهانی به آنها و تهدید به دخالت نظامی و نهایتاً انجام این دخالت از دیگر ویژگی های این مدل است.

در این مدل سعی می شود افکار عمومی را قانع سازد که اولا جنایات فجیعی "توسط حکومت" صورت گرفته است،ثانیا هیچ راه سیاسی برای خاتمه بحران وجود ندارد.

آخرین تحولات یمن،آیا بهار شبه جزیره رو به پائیز میرود؟

یمن در انتظار موج دوم بیداری اسلامی

 

 

به فاصله کمی پس از سقوط قذافی، در طرحی که توسط شورای همکاری خلیج فارس و مشخصا محور ریاض- واشنگتن پایه گذار شد، علی عبدالله صالح دیکتاتوری که به مدت 33سال زمام امورِ"بهشت شبه جزیره"را در اختیار داشت از قدرت کناره گیری کرد تا "الگوی یمن" چهارمین الگوی خلق شده در تحولات بیداری اسلامی نام گذاری شود. الگوئی که طبق آن غرب و رژیم های محافظه کار عرب کمترین هزینه را در قبال تغییر حکومت هم پیمانان خود خواهند پرداخت و عملا به جز تغییرات جزئی در نخبگان حکومتی،تحولی بنیادی در هرم سازمان سیاسی رژیم ایجاد نخواهد کرد. محافل سیاسی و فکری غرب برای توصیف تحولات خاورمیانه از واژه "بهار عربی"استفاده می کند، هم اکنون این محافل بر این اعتقادند بهار عربی به اتمام رسیده و کشورهای تحتِ بهار عربی هم اکنون وارد فصل"پائیز عربی" شده اند
ادامه نوشته