مقدمه:

مذاکرات هسته‌ای ایران پس از 12 سال از آغاز این پرونده نهایتاً در 23 تیرماه 1394 در مرحله اولیه به سرانجام رسید و با وجود مخالفت‌های جدی لابی صهیونیستی و عرب در مجامع بین‌المللی، در 29 تیر توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد طی قطعنامه 2231 به رسمیت شناخته شد. برخی از کشورهای عربی و در راس آن‌ها عربستان سعودی که ایران را رقیب سرسخت منطقه‌ای خود می‌پندارد پیش و پس از برنامه جامع اقدام مشترک صراحتا مخالفت و نگرانی خود را از توافق اظهار کرده‌اند.

اکنون ایالات متحده آمریکا به منظور اطمینان بخشی به شرکای منطقه‌ای خود در حاشیه جنوبی خلیج فارس کاری سخت در پیش دارد چه آنکه کاخ سفید به هیچ عنوان نمی‌خواهد هم‌پیمانان عرب را از خود برنجاند. مهمترین اقدامات آمریکا در زمینه دلجوئی از اعراب را می‌توان در سه قالب سفرهای متعدد مقامات این کشور به غرب آسیا، دعوت از سران کشورهای عرب به آمریکا تحت عنوان نشست کمپ دیوید در ماه می سال جاری و نهایتا اعلام طرح استقرار یک سیستم دفاع موشکی مشترک در حاشیه جنوبی خلیج فارس مورد بررسی قرار داد. به نظر می‌رسد طرح استقرار سامانه دفاع موشکی در کنار تعهدات معمول آمریکا برای کمک‌های تسلیحاتی به این کشورها، تا حدودی توانسته است رضایت این کشورها را به همراه داشته باشد.